Rb. Rotterdam 19 augustus 2024, RB 3852, LS&R 2254; ECLI:NL:RBROT:2024:8094 (Eiseres tegen Minister voor Medische Zorg). Eiseres is een vereniging van kritische burgers met een elektronisch platform waarop leden meningen kunnen omzetten in referendumkwesties waarvan de uitslag wordt ingezet om de kwestie te realiseren. Zo is eiseres eigenaar van een website waar artikelen en een filmpje op staan met daarin reclame-uitingen voor HCQ en Ivermectine, die zouden helpen tegen COVID-19-infecties. Deze geneesmiddelen kunnen uitsluitend op recept worden verkregen en reclame hiervoor maken is niet toegestaan. De minister voor Medische Zorg heeft boetes opgelegd aan eiseres wegens het maken van publieksreclame voor deze receptgeneesmiddelen. Volgens de minister moet het begrip reclame ruim worden uitgelegd en is de inhoud van de artikelen en het filmpje niet louter informatief.

RCC 7 augustus 2024, IEF 22220, RB 3851; 2024/00234 (Specsavers tegen Eye Wish). In deze zaak die voor de Reclame Code Commissie kwam heeft Specsavers geklaagd over een advertentie van Eye Wish Opticiens. Het gaat hierbij om uitingen waarin Eye Wish adverteert met de zin ‘2e bril cadeau’, en uitingen waar zij stapelkortingen aanbiedt. Een voorbeeld hiervan is dat Eye Wish een poster heeft met daarop ‘75% korting op je complete 3e bril, 50% korting op je complete 2e bril en 35% korting op je complete 1e bril’. De eerste categorie uitingen waar Specsavers bezwaar tegen maakt is volgens haar in strijd met de Nederlandse Reclame Code. De gemiddelde consument zal bij de uiting denken dat de 2e bril altijd gratis is, waarbij er geen beperkingen zijn aan uit welke typen en soorten brillen gekozen kan worden. Uit de actievoorwaarden, die alleen in de kleine lettertjes genoemd worden, blijkt echter wat anders. Over de stapelkorting vindt Specsavers ook een absolute claim waar te weinig nuancering in geboden wordt. Bij beide onderdelen wordt volgens Specsavers te weinig essentiële informatie gegeven die de consument nodig heeft.

Rb. Midden-Nederland 17 juli 2024, RB 3850; ECLI:NL:RBMNE:2024:5143 (Eiser tegen Staatsloterij B.V.). Geopposeerde (hierna: eiser) heeft tussen 1998 en 2008 als abonnee meegespeeld met de maandelijkse door Staatsloterij georganiseerde staatsloterij. In 2013 heeft het hof Den Haag voor recht verklaard dat Staatsloterij misleidende mededelingen heeft gedaan over, onder andere, de prijzen en de winkansen van haar loterij. In 2020 heeft het hof ´s-Hertogenbosch daarnaast een bewijsvermoeden aangenomen met betrekking tot het causaal verband tussen de mededelingen van Staatsloterij en de aankoop van loten door individuele deelnemers. Op basis hiervan is het eiser gelukt om de door hem in de periode 2000-2007 ingelegde bedragen bij de rechtbank terug te vorderen. De loterijovereenkomsten die aan de betalingen ten grondslag lagen zijn hiervoor bij verstekvonnis vernietigd. Enkele weken later vernietigt de Hoge Raad het eerder door het hof aangenomen bewijsvermoeden. Staatsloterij gaat nu in verzet tegen het verstekvonnis, met als primaire verweer dat de dagvaarding van eiser niet ontvankelijk is. Mocht dat wel zo zijn en mocht de vordering van eiser toewijsbaar zijn, dan vordert Staatsloterij in voorwaardelijke reconventie bovendien een verklaring voor recht dat de loterijovereenkomsten niet worden vernietigd.

Volgende week donderdag 5 september is het jaarlijkse Benelux Merken Congres. U kunt daar nog bij zijn! We hebben weer een vol en interessant BMC-programma, met boeiende sprekers, die u net even wat dieper meenemen in de materie. Onder leiding van dagvoorzitters Tobias Cohen Jehoram (EUR, De Brauw Blackstone Westbroek) en Martin Senftleben (IViR, Bird & Bird) staat dit jaar op het programma:

• Actualiteiten en jurisprudentieoverzicht door Martin Senftleben (IViR, Bird & Bird);
• Proportionaliteit door Peter Teunissen (Radboud Universiteit);
• Greenwashing door Lotte Anemaet (Rechtbank Den Haag);
• Bescherming van productdesign en art. 2:19 BVIE door Laura Fresco (HOYNG ROKH MONEGIER)
• Rechtsverwerking in het merkenrecht door Thijs van Aerde (Houthoff);
• Bestemmen, verwijzen en identificeren – wat mag ik met het merk van een ander? door Willem Leppink (Ploum).

Kortom, genoeg om na deze dag weer volledig op de hoogte te zijn van alle belangrijke ontwikkelingen. We sluiten het congres uiteraard af met een borrel waarop u volop de kans krijgt om uw netwerk uit te breiden. Zien wij u volgende week donderdag? Aanmelden kan deze week nog via deze link. 

RCC CvB 7 augustus 2024, RB 3848, IT 4604; 2024/00078 (Marktplaats tegen Klager). Klager heeft van Marktplaats een e-mail ontvangen waarin staat dat PostNL de tarieven voor het versturen van een pakket heeft verhoogd. Dit blijft niet beperkt tot feitelijke informatie, maar hier staat ook in dat de verzendlabels van Marktplaats hierdoor voordeliger zijn dan die van PostNL. De Commissie heeft hierover geoordeeld dat dit een wervende tekst is en er daarmee sprake is van reclame in de zin van artikel 1.2 sub a van de Code e-mail. Klager heeft geen toestemming gegeven voor dit soort e-mails, waardoor Marktplaats in strijd heeft gehandeld met artikel 1.3a van de Code e-mail. In appel stelt Marktplaats dat de Commissie de e-mail ten onrechte heeft aangemerkt als reclame. Zelfs als dit wel als reclame aangemerkt moet worden, heeft de Commissie nagelaten om de uiting in het licht van de gehele e-mail te beoordelen, die informatief van aard is.

Bundesgerichtshof 27 juni 2024, RB 3847; ECLI:DE:BGH:2024:270624UIZR98.23.0 (Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs e.V. tegen gedaagde). In deze zaak doet de hoogste Duitse rechter (hierna: het Bundesgerichtshof) uitspraak over een door gedaagde gemaakte duurzaamheidsclaim. Gedaagde produceert en verkoopt snoepgoed via derde partijen, onder haar eigen merk. Voor de verkoop van haar product heeft gedaagde een advertentie geplaatst in een Duitse krant. Daarin claimt gedaagde Klimaneutral te zijn. Hoewel de claim niet wordt onderbouwd, staat er wel een QR code naast de claim gedrukt die door de lezer kan worden gescand. Deze QR code brengt de lezer naar de website van de partner van gedaagde, waar de duurzaamheidsclaim wordt toegelicht. Hier blijkt dat gedaagde nog steeds CO2 uitstoot met de productie van haar snoepgoed, maar dat zij die uitstoot nu compenseert. Gedaagde wordt gedagvaard door een consumentenorganisatie, omdat de claim misleidend zou zijn. Zowel de rechter in eerste aanleg als de appelrechter zijn het daar niet mee eens. De organisatie gaat in cassatie bij het Bundesgerichtshof.

RCC 7 augustus 2024, RB 3845; 2024/00051 - CVB (Reclame Fossielvrij tegen TUI). De klacht die voor het College van Beroep ligt gaat over een televisiecommercial van TUI. Hierin is te zien hoe mensen vakantie vieren in de Turkse Riveira. Fossielvrij vindt dat deze commercial aanspoort om te vliegen. Aangezien vliegen een klimaatonvriendelijke manier van reizen is, zou deze commercial hierdoor aansporen tot gedrag dat schadelijk is voor de volksgezondheid en het milieu. Dit zou in strijd zijn met de NRC en de AVMD-richtlijn. In deze uitspraak doet de RCC voor het eerst uitspraak over de vraag of er überhaupt reclame mag worden gemaakt voor millieu-onvriendelijke producten en diensten. Er is namelijk geen sprake van misleiding. Net als in eerste aanleg wordt de klacht niet toegewezen. De Commissie stelde hierbij voorop dat het niet aan haar is om in het algemeen te bepalen op welke manier reisorganisaties reclame mogen maken voor vliegvakanties. Het College voegt hieraan toe dat de ingeroepen AVMD-richtlijn niet zo moet worden uitgelegd dat vliegvakanties te benoemen zijn als een verboden vorm van reclame.

Rb. Noord-Holland 24 juli 2024, IEF 22175, RB 3845; ECLI:NL:RBNHO:2024:7598 (eiser tegen gedaagde). Deze zaak gaat over een televisieprogramma waarin beelden worden getoond van een Spaanse villa in Spanje die is voorzien van een buitenruimte. Het programma wordt gepresenteerd door gedaagde, die daarnaast interieurarchitect is. Zowel eiser, een landschapsontwerper, als gedaagde waren betrokken bij de totstandkoming van de villa. Eiser stelt dat gedaagde inbreuk heeft gemaakt op zijn auteursrechten, misleidende reclame heeft gemaakt en onrechtmatig heeft gehandeld jegens hem. Dit omdat gedaagde in het televisieprogramma op onrechtmatige wijze beelden van de buitenruimte zou hebben getoond en de indruk zou hebben gewekt dat hij de ontwerper is van deze buitenruimte, terwijl dit het werk van eiser is. Eiser vordert dat de openbaarmaking van de beelden van de buitenruimte wordt gestaakt.

CvdM 18 juni 2024, IT 4577; 966787 / 974939 (Sanctiebeschikking). In het kader van zijn toezichthoudende taak heeft het Commissariaat voor de Media (hierna: het Commissariaat) onderzoek verricht naar de naleving van de Mediawet 2008 door een influencer die actief is op onder andere het platform TikTok. Sinds 1 juli 2022 kunnen TikTok-profielen ook aan de vereisten van een commerciële mediadienst op aanvraag voldoen. In deze sanctiebeschikking komt het Commissariaat tot het oordeel dat de influencer artikel 3.5b lid 1 van de Mediawet 2008 heeft overtreden. Haar wordt een boete opgelegd. Het gaat hierbij om vier video's die reclame bevatten, waarbij het niet duidelijk herkenbaar is dat het om reclame gaat. Na vaststelling van deze overtreding heeft het Commissariaat de influencer een waarschuwing gegeven. De video's zijn echter niet aangepast, hetgeen in deze sanctiebeschikking leidt tot een boete van 6075 euro. Dit is de eerste keer dat het Commissariaat een dergelijke boete aan een influencer uitdeelt sinds de nieuwe regels van 1 juli 2022.

Rb. Rotterdam 9 juli 2024, RB 3843; ECLI:NL:RBROT:2024:6186 (eiseres tegen ACM). Deze uitspraak gaat over een door eiseres bestreden besluit van de ACM. Op grond van dat besluit is aan eiseres een bestuurlijke boete opgelegd van € 450.000, wegens het voeren van oneerlijke en misleidende handelspraktijken. In het bijzonder zouden de dieselauto´s van eiseres in de periode 2009 tot 2015 zijn uitgerust met EGR-software die het mogelijk maakt om gedurende de meting van uitstoot van verontreinigende stoffen, in het kader van de zogenoemde typegoedkeuringsprocedure, de meetresultaten van de uitstoot van stikstofoxiden (NOx) van die voertuigen te manipuleren. De typegoedkeuringsprocedure dient ertoe om te controleren dat voertuigen aan alle vereisten van de EU-wetgeving voldoen. De ACM is van mening dat eiseres in de genoemde periode onterecht een typegoedkeuring heeft verkregen, op basis van de manipulatieve EGR-software. Daarbij zijn door eiseres drie wettelijke overtredingen gemaakt (art. 8.8 Whc jo. art. 6:193g, aanhef en onder d BW; art. 6:193b lid 2 BW; art. 8.8 Whc jo. 6:193c lid 1, aanhef en onder b BW).