Auteur: R.A.W. Jungschläger
Universiteit: Faculteit der Rechtsgeleerdheid Universiteit Leiden
Datum: 7 mei 2008
Pagina's: 58
Lees hier de scriptie

Hoewel internet al sinds de jaren negentig beschikbaar is voor het grote publiek en er al een generatie bestaat die met internet is ‘grootgebracht’, staat dit medium toch nog in de kinderschoenen. De ontwikkelingen ontplooien zich in een razend tempo en de drempel om van internet gebruik te maken wordt steeds lager. Vandaag de dag, vernemen mensen het laatste nieuws via nieuwssites, worden sociale contacten onderhouden via hyves en myspace, doet iedereen online zijn bankzaken, worden nieuwe liefdespartners gevonden, wordt online gekocht, gegokt, belastingaangifte gedaan en er bestaat er zelfs een tweede online leven in second life. Het feit dat internet toegankelijk is in het park, op het station of in het plaatselijke koffietentje door wireless routers en GSM-toepassingen, draagt aan deze ontwikkelingen en mogelijkheden alleen maar bij. 

Al deze nieuwe ontwikkelingen brengen ook nieuwe rechtsvragen met zich mee. Op de meeste van deze vragen is er echter geen pasklaar antwoord beschikbaar. Het is daarom interessant om te bezien of wat offline geldt ook werkelijk online geldt, en nog veel belangrijker, hoe levensvatbaar zijn offline-normen in een maatschappij die zich steeds meer online manifesteert. Een belangrijk fenomeen of zo men wil probleem op internet is de uitwisseling van bestanden welke geschiedt via de zogenoemde peer-to-peer netwerken. Over het algemeen betreft het hier onderlinge uitwisseling van hoofdzakelijk auteursrechtelijk beschermd materiaal waarvoor geen toestemming is gegeven door de rechthebbende. Muziek, films en Tv-series worden door gebruikers van peer-to-peer systemen met elkaar uitgewisseld of het de gewoonste zaak van de wereld is en in het algemeen zonder zich te bekommeren om de rechtmatigheid van hun gedrag. Anderen verdienen juist weer geld door mensen instaat te stellen inbreukmakend materiaal uit te wisselen. Filesharing via internet lijkt een geschenk uit de hemel…behalve voor de rechthebbenden natuurlijk die hun rechten uitgehold zien worden en hun inkomsten sterk zien afnemen.

Een van de meest recente peer-to-peer protocollen is dat van BitTorrent. De werking van dit protocol brengt grote voordelen met zich mee doordat de software-architectuur net weer even verschilt van voorgaande systemen. Ik vraag mij nu af hoe de jurisprudentie met betrekking tot peer-to-peer programma’s in de Verenigde Staten zich verhoudt tot de beschikbare Nederlandse jurisprudentie, en hoe zich dat vertaalt in een auteursrechtelijke benadering van het BitTorrent protocol.

In het eerste hoofdstuk zal de meest relevante Amerikaanse jurisprudentie aan bod komen. In het tweede hoofdstuk wordt deze jurisprudentie nader uitgewerkt evenals de beschikbare relevante Nederlandse jurisprudentie. In hoofdstuk drie komt het BitTorrent protocol uitdrukkelijk aan bod alsmede de auteursrechtelijke aspecten van dit systeem. Tot slot zal ik in het nawoord mijn persoonlijke visie geven over hoe het er nu feitelijk voor staat in de wereld van bestandsuitwisseling en hoe rechthebbenden hier nu en in de toekomst het beste mee kunnen omgaan.

Bas Kist, Shieldmark.Zacco: Op het randje van het toelaatbare. (Gepubliceerd in NRC Handelsblad, 23 maart 2009).

Door het nabootsen van elkaars werk proberen reclamemakers elkaar de loef af te steken. Op dit ogenblik voeren de bieren Bavaria en Heineken een klein tv-oorlogje. De nieuwe Bavariacommercial is duidelijk geïnspireerd op de Heinekencommercial Walk in de fridge. Of, om het anders te zeggen, het is een regelrechte kopie. Gewoon overgenomen en er een Bavariagrap aan toegevoegd. Het is niet de eerste keer dat Bavaria in zijn reclame-uitingen gebruik maakt van Heinekenmateriaal. Een aantal jaren geleden wist de brouwer uit Lieshout onverwachts de bekende ‘drie vrienden’ te strikken, de drie mannen die Heinekendochter Amstel jarenlang voor haar reclames had gebruikt. Plotseling dronken deze vrienden geen Amstel meer, maar lieten ze vanaf een tropisch eiland weten dat ze nu eerst maar eens aan de Bavaria gingen.

Met dergelijke reclames beweegt Bavaria zich op de grens van wat in juridisch opzicht geoorloofd is. Ik acht de kans tamelijk groot dat de brouwer met zijn nieuwste commercial die grens zelfs overschrijdt.

Lees het artikel hier.

In de Tweede Kamer werd afgelopen week een debat gevoerd over het kansspelbeleid in ons land. Veschillende partijen uitten hun ongenoegen over de agressieve reclamecampagnes van loterijen.

Eind februari wezen kamerleden de minister van justitie al op een nieuwe reclameactie van de Sponsor Bingo Loterij. Hierbij gaf Hirsch Ballin aan dat het Nederlands Kansspel Platform (NKP) vorig jaar een evaluatie van de gedrags- en reclamecode kansspelen heeft uitgevoerd.  De minister is van plan om daar binnenkort in een reactie op aan te geven op welke punten de gedrags- en reclamecode aangepast moet worden. Daarin zal de reclameuiting en vergelijkbare reclameacties worden meegenomen. Lees kamervragen hier.

Deze week berichtte de Telegraaf dat minister Hirsch Ballin kwaad is over weer een nieuwe reclamecampagne van de BankGiroLoterij waarbij de loterij op de achterkant van enveloppen een groot rood stempel gedrukt heeft met de tekst ’goedgekeurd door de minister van Justitie’. De minister gaat daarover een klacht indienen bij de Reclame Code Commissie. ‘Het is net alsof ik een keurmerk aan die loterij of reclame heb gegeven. Dat is onacceptabel’, zegt de minister. 

Lees hier meer.

Bron: Adformatie

Volgens de ‘Televisie zonder grenzen’-richtlijn mag maximaal 12 minuten per uur aan reclame en telewinkelen worden besteed. In Estland is dat meer, maar het overheid stelt daar dat bepaalde programma’s geen reclame maar sponsoring bevatten en daardoor buiten de richtlijn vallen. De EU is het daarmee oneens.

Lees hier meer.

Bron: Villamedia.nl

Naar aanleiding van Rechtbank Amsterdam, 24 december 2008, (Tick / Vevam) bericht de Telegraaf gisteren in chocoladeletters op de voorpagina:  “Reclame kost kijker geld. Televisiekijkers betalen via hun kabelaar voor reclame op tv. (…) Of de kijker nu geïrriteerd wegzapt bij commercials of niet, jaarlijks vloeit een deel van het betaalde kabelgeld naar de reclamemakers.

PvdA-Kamerlid Van Dam vindt de geldstroom 'te gek voor woorden'. Hij wil daarom de Mediawet zo aanpassen, dat het met deze 'mistige' vergoeding is afgelopen. Volgens de Stichting ter incasso van commercial kabelgelden (Tick) ligt er op een filmpje dat een wasmiddel, auto of vliegvakantie aanprijst net zo goed auteursrecht als op muziek of films. Jaarlijks int de stichting een kleine twee ton, zonder dit geld overigens onder de makers te verdelen. Hoogleraar auteursrecht Dirk Visser noemt de afdracht voor commercialmakers 'getickt' (…) Dat Tick het geld zogenaamd int voor creatieve geesten, maar er ondertussen alleen congressen en seminars van organiseert, vindt de wetenschapper van de Universiteit Leiden onacceptabel.”

Lees hier meer.

Rechtbank Rotterdam, 20 februari 2009,  LJN: BH5909, Philip Morris Holland B.V. tegen de minister van VWS (Beachpop)

Overtreding van het reclameverbod als bedoeld in artikel 5, eerste lid, Tabakswet. Geen reguliere presentatie van tabaksproducten. Verweerders handhavingspraktijk terzake acht de rechtbank voldoende stelselmatig en consistent. Overtreding heeft plaatsgevonden op een evenement dat werd bezocht door onder meer jongeren. De door eiseres gestelde omstandigheden zijn geen bijzondere omstandigheden op grond waarvan verweerder gebruik diende te maken van de bevoegdheid om de aan eiseres opgelegde boete te matigen. Wederom prachtig verbalisantenproza:

”De controleambtenaar van de Voedsel en Warenautoriteit heeft blijkens diens proces-verbaal van 9 augustus 2004 op 27 juni 2004 het evenement ‘Beachpop’ op het strand van Bloemendaal bezocht : ”Ik zag daar een stand waarop ik met grote rode letters zag geschreven “Cigarettes”. Ik zag dat de stand geheel rood was. Ik zag dat er op de toonbank een display stond met zilverkleurige pakken. Ik zag dat het pakken Marlboro special edition waren zijnde een tabaksproduct, zoals bedoeld in artikel 1, onder a, van de Tabakswet. Ik zag dat er een meisje achter de toonbank zat, gekleed in de kleuren rood en zilver. Ik zag dat de bovenkant van de toonbank doorzichtig was en dat er daaronder pakken sigaretten lagen van de merken Marlboro, Chesterfield, L&M en Phillip Morris, zijnde tabaksproducten, zoals bedoeld in artikel 1 onder a van de Tabakswet. Alle merken zijn door Philip Morris geproduceerd. Ik zag personen die bij de stand sigaretten kregen tegen betaling.”

Lees de uitspraak hier.

Rechtbank Rotterdam, 5 maart 2009, LJN: BH5927, Mix Media B.V. tegen  de minister van VWS (Tijdschrift Gezondheid/Gezond NU’

Reclamerecht. Het aanprijzen van eetwaren met gebruikmaking van een medische claim in een tijdschriftartikel is een overtreding van artikel 20, tweede lid, aanhef en onder a, Warenwet. Onvoldoende deugdelijke motivering waarom eiseres wel wordt beboet voor de overtreding, terwijl in gevallen waarin eetwaren worden aangeprezen met gebruikmaking van een medische claim zonder vermelding van merk- en/of productnaam verweerder niet tot oplegging van een boete overgaat. Strijd met het bepaalde in artikel 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht. 
 
Lees de uitspraak hier.

Rechtbank Rotterdam, 20 februari 2009,  LJN: BH5920, Theodorus Niemeyer B.V. tegen de minsister van VWS. (Pinkpop)

Overtreding van het reclame- en sponsoringverbod als bedoeld in artikel 5, eerste lid, Tabakswet. Geen reguliere presentatie van tabaksproducten. Voor het aannemen van sponsoring is in het onderhavige geval doorslaggevend dat door betaling van een geldbedrag eiseres exclusiviteit van de verkoop van haar merken van tabaksproducten heeft verkregen. De door eiseres gestelde omstandigheden zijn geen bijzondere omstandigheden op grond waarvan verweerder gebruik diende te maken van de bevoegdheid om de aan eiseres opgelegde boete te matigen.

"De verbalisanten hebben tijdens hun bezoek aan Pinkpop 2006 vastgesteld dat eiseres aldaar aanwezig was met een grote verkoopstand met vermelding (tot twee keer toe) van het opschrift “Tobacco Shop”. Deze Tobacco Shop was ongeveer 8 meter breed met aan beide zijden een toren van ongeveer 5 meter hoog, waarop de aanduiding “Tobacco Shop”was vermeld. Het middelste gedeelte, de verkoopbalie, was fel verlicht en voorzien van verschillende spotlights. Voorts was er tegen de achterwand van de verkoopbalie een overzicht van door eiseres gevoerde merken met verkoopprijsaanduiding bevestigd. Op een achterwand werd een deel van de op het overzicht genoemde merkenversies tentoongesteld. Het betrof de merken Lucky Strike, Pall Mall, Bar Clay en Dunhill. Aan bezoekers van Pinkpop 2006 werden aan de verkoopbalie tabaksproducten verkocht."
 
Lees de uitspraak hier.

De Britse overheid is in samenwerking met een aantal maatschappelijke organisaties een advertentiecampagne gestart die waarschuwt voor de lichamelijke gevolgen van te veel gamen. Sony Computer Entertainment Europe heeft aangegeven dat zij overweegt om een rechtszaak aan te spannen om te voorkomen dat het merk in een negatief daglicht wordt gesteld. Volgens Sony zou de Britse reclamecampagne niet op waarheid berust zijn. Het is volgens Sony niet bewezen dat gamen gezondheidsproblemen kan veroorzaken en de advertentie is veel te schokkend.

Lees hier meer.

Bron: Tweakers.net

25 jaar Zeist. Lustrum Intellectuele Eigendom Symposium (AIPPI), Zeist, 11 maart 2009. (Probeer niet om de mensen op de foto's te herkennen. Het zijn geen raadsheren of collega's. In overeenstemming met alle gebruiken en tradities is het affiche vanzelfsprekend ook zelf inbreukmakend).